Najpierw zdefiniujmy pojęcie, które oznacza dźwięk, ale w oderwaniu od oktawy. Niech będzie to takie (\omega_\psi), że
(\omega_\psi \in \Psi \times \delta \times \Big( \mathbb{N} \cup {0} \Big))
Jest to ciąg conajmniej trzech dźwięków znajdujących się od siebie w odstępach tercji.
(\pi = \omega_1, \omega_2, \ldots, \omega_n \qquad n~\geq 3)
takich, że
(\forall_{i, j~\in { 1, \ldots , n}} \nu ( \omega_i, \omega_j) = (3, \alpha) \quad \mathrm{\alpha dowolne})
Tercje mogą być dowolne, tzn. dowolnych rozmiarów. Jedyny wymóg - muszą to być tercje. Pierwszy element tego ciągu jest nazywany prymą akordu, drugi tercją, trzeci kwintą, czwarty septymą, piąty noną, itd.